اینکـه چـون از یـه جـا خستـه شدی و دیگـه بـاهاش حـال نمیکنـی ولـش کنی ، یـه روز ِ بیـای تمـام ِ آثـار ِ بـودنـتُ بـرداری و سـاکت و بی سـر و صـدا بـری ، ایـن خـوب نیسـت ، اصـلاً خـوب نیسـت! بـرام مهـم نیسـت چـرا و چـطوری و... ، امـا جـائی رو کـه بـا هم استـارت میـزنن بـاهم هـم تمـومش میکنـن! اینکـه خـودت تصمیـم بگیـری و خـودت عملیـش کنـی ، طـرف مقـابلـت رو در بـرابر عمـل انجـام شـده قـرار بـدی ، نـه افتخـار داره ، نـه منـت ِ لطـف کـردن در حـق کسی ! تـک محـوری ِ آدم رو نشـون میـده...
بـه هـرحـال، اینـکه چشمـتُ روی ِ همـه چیـز ببنـدی ، روی روزای ِ خوبی کـه بـا یـه جـا داشتـی ، روی ِ خـاطرات ِ تلـخ و شیـرینـش ، زحمـت هـایی کـه واسـش کشیـدی و و و ، اصـلاً آسـون نیسـت...
امـا جـائی کـه قـرار بـوده دو نفـره بـاشـه ، یـا بـاید تـا آخـرش بـا همـون دو نفـر بـاقی بمـونـه ، یـا بـا خـاطرات ِ شـون زنـده بـاشـه ... چـاره ی دیگـه ای نیسـت ...
روزای ِ خـوبی اینجـا داشتـم ، بـا کلی دوستـای خـوب و خـاطرات ِ خـوب... فـرامـوش تـون نمیکنـم ، از یـاد نبـرینـم...
